آخرين روزهاي پايان اولين سال زندگي پارميس و پا گذاشتن به دومين سال زندگي

سلام پارميس خوشگلم عزيز دلم دلبندم نازنينم يكي يكدونه ام

امروز 26 امين روز از بهمن ماه سال يكهزار و سيصد و نود و دو مي باشد و تو داري يواش يواش پا به دومين سال زندگيت ميگذاري. 28 بهمن ماه روزي است كه تو يكسال پيش در چنين روزي پا به اين دنيا گذاشته و دنياي كوچيك مارو پر از شادي و شور كردي. روز اول كه به دنيا آمدي به غير از خوردن و خوابيدن چيز ديگه اي بلد نبودي ولي امروز با گذشت يكسال از زندگيت خيلي چيزها ياد گرفته اي و يه خانوم برا خودت شده اي...

از روز تولدت تا به امروز 8 تا دندان در آورده اي، تا ديروز كه فقط خوابيدن بلد بودي امروز خوردن و ناز كردن و گاز گرفتن و بلند شدن و حرف زدن و هزار تا مهارت ديگر ياد گرفته اي و من خدا رو شكر مي كنم كه دختر نازي چون تو رو به من هديه داده است.

عزيز دلم در طول اين يكسالي كه با هم بوده ايم خيلي خيلي دوستت داشتم و هر لحظه برايم عزيز بوده اي و رفته رفته بيشتر و بيشتر دوستت داشته ام. وقتي كه خسته از سر كار به خونه برگشته ام و موقع باز كردن در تو رو ديده ام كه به استقبال من آمدي و دستهايت كوچيكت را بلند كرده اي تا به آغوش من بيايي همه خستگيها از وجودم رخت بر بسته اند و به جاي آنها شور و اميد نشسته است...

دختر خوبم قرار بود كه جشن تولدت را روز دوشنبه برگزار كنيم ولي به خاطر اينكه همه سر كار مي روند و نميتونند تا دير وقت در جشن تولد تو بمونند برا خاطر همين تولدت رو روز پنج شنبه برگزار خواهيم كرد...

پارميس عزيزم نميدونم چه جوري برات بنويسم تا تو باور كني كه تا چه اندازه دوستت دارم و چقدر برايم عزيزي... دختر خوبم دوست دارم كه تو در زندگيت هميشه شاد و سالم و پيروز و موفق باشي و من همه تلاشم را براي اين كار به كار بسته ام. باور كن بعضي از شبها شب ساعت 2 به خونه ميام ...همه اين تلاشها فقط به خاطر آينده توست تا بتواني راحتتر زندگي كني و كمبودي در زندگيت حس نكني...

آخه تو فرشته كوچولوي من بايد در ناز و نعمت بزرگ بشي... فرشته من دوستت دارم

مـــــــــــــــــــــــي بوسمت پارميس خوشگلم...

قربانت: بابا فرهاد